А чаму, зь якой прычыны, Пад брывамі у дзяўчыны У блакітнай глыбіні Загараюцца агні? Ці таму, што блізка сьвяты, Што прыходзяць часта сваты, Мёд нясуць, гарэлку п'юць I, частуючы, пяюць. Пазіраюць ёй у вочы, А ў адказ ім – сьмех дзявочы. – Ня гуляйце да цямна! Мае любага яна. З Васілём, хлапцом вясковым, Ёсьць інтэрас, адным словам. I вясельле пойдзе ў лад, Мае быць пасьля Каляд. А таму, з тае прычыны, Пад брывамі у дзяўчыны У блакітнай глыбіні Загараюцца агні.
|
|